χαμομήλι

 φρικαλέα το μπρίκι
ανακατεύει
αναμενόμενα
βήχει
μορφάζει
τσαλακώνεται.

κοχλάζει
στα χέρια
αργά
σαν σύριγγα
αιματηρή
μετάγγιση.

τέλος.

το ρόφημα
σπαράζει
και χύνεται.

σοβαροφανείς απαταιώνες και χαμένοι αιώνες
έτσι θα ξαναβάφτιζα
τα πρόσωπα των πεθαμένων
με ασβέστη

τύφλα

μπαινοβγαίνοντας σε μπαρ ανομοιόμορφα
νομίζω είμαι ρωσίδα
με μια απέραντη πλεξούδα, ροδοκόκκινη
αχνίζω
ξαναμμένη και γυρνάω
τις γάμπες μου στους ώμους σου
αναζητώ τον πνιγμένο
πού τον κρύβεις;

κουρελάκι 2

θα πουν πως στέρεψες
οι τρελοί
πως είσαι αστεία τάχα
μ' αυτό το κουστουμάκι.
πως άρρωστα παιδιά θα γένναγες
τυφλά, συμφωριασμένα
ή δηλητήριο θα 'φτυνες
στους τοίχους.
μα δεν θα βγάλουν άχνα
για το κουρελάκι σου.

σήψη

τα μεγάλα πάθη, λέει
δεν έχουν υπόμνημα
ούτε στραγγαλισμένες φτέρνες
ορίζονται όπως
μια γρατζουνιά αδιόρατη
με οινόπνευμα
πεθαίνουν
πρόωρα
και τίποτα δεν αντιστοιχεί
σε τίποτα
τα χάη μόνο υποκλίνονται
ακροβατώντας στου λάθους
την οξύμωρη έλξη

απρόσιτα λευκή
κατοπτρισμός του μαύρου
η εποχή αυτή
μ' ανατινάσσει